دانشگاه جهانی کورش بزرگ، خاک ایران را «تن» - فرهنگ ایرانشهری را «جان» - هستی شناسی ایرانی را «روان» - جشن ها و شاد روزهای ایرانی را « فره ایزدی» - دین ها و آیینهای ایرانی را «آیینه» می داند.
از این دیدگاه:
ایران بدون شاهنامه ایران نمی شود... ایرانِ بدون اوستا نارساست...ایرانِ بدون زرتشت، ایرانِ بدون کورُش، ایرانِ بدون رستم، ایرانِ بدون آرش کمانگیر، ایرانِ بدون سیاوش، ایرانِ بدون ایرج ، ایرانِ بدون فریدون، ایرانِ بدون گردآفرید، ایران بدون کاوه ی آهنگر، ایرانِ بدون یوتاب، ایران بدون گیو و گودرز و کیخسرو، ایران بدون یعقوب لیث رویگر، ایران بدون خیام، ایران بدون زکریای رازی، ایران بدون پورسینا، ایران بدون کهکشانی از روشنانی که آسمان فرهنگ جهان را روشنایی بخشیدند جز یک مشت خاک چیز دیگری نیست. ایران است و رستمش، ایران است و سیاوشش، ایران است و کورشش ،ایران است و آرتمیس اش، ایران است و گرد آفریدش ، ایران است و سیمرغش، ایران است است امشاسپندانش…
دانشگاه کورش بزرگ به جدایی دین از دولت - به میهن سالاری – به مردم سالاری – به گرامیداشت جان - به برابری زن و مرد در همه ی میدانهای زندگی باور ژرف دارد و در راستای بکار گرفتن اینگونه باورها از هیچ کوششی دریغ نخواهد ورزید.
دانشگاه کورش بزرگ ایران را یک پیکر باشکوه، و کرد و بلوچ و آذری و ترکمن و لر و فارس و آشوری و ارمنی و گیلک و مازندرانی و دیگر تبارهای ایرانی را اندامهای زیبا و توانمند این پیکر شکوهمند می داند و با هر گونه اندیشه ی جدا سری که خواست ایران ستیزان اهرمن خو است، با همه ی توش و توان خواهد رزمید.